Een dag om uit te blazen…

Hese stemmen, bonzende hoofden en kleine oogjes, de aftershock van onze karaoke-avond... Dit was pijnlijk zichtbaar aan het ontbijt. Met foute muziek en lekkere hapjes en drankjes namen we afscheid van Eugene en Loulou.

Deze voormiddag stond een bezoekje aan een lokale weverij op het programma voor de geïnteresseerden. Mooie kleuren en traditionele motieven verleidden enkelen onder ons om wat souvenirs te sprokkelen. Op ons gemak konden we ’s middags zelf ons schema invullen. Sommigen gingen opnieuw naar ‘the mall’, anderen ontdekten een gezellige overdekte markt om in te verdwalen en de rest zocht de rust van Home Sweet Home op.

Na de middag vertrokken we met onze geliefde jeepneys naar een instituut voor inclusief onderwijs voor blinden en doven in Baguio, het enige in Noord-Luzon. Daar vertelde een charmante West-Vlaming (Naas Demyttenaere), wrijvend over zijn buikje, hoe blinden en doven worden begeleid in hun studies. Deze kinderen volgen les in lokale scholen, verspreid over Noord-Luzon samen met niet-blinde kinderen. De onderliggende boodschap luidde als volgt: een inclusief beleid waar alle mensen, ongeacht hun beperkingen zich kunnen ontplooien tot wie ze zijn. Alle handboeken die gebruikt worden in de scholen worden vertaald in braille met behulp van een speciale printer (gesponsord door de provincie West-Vlaanderen). Ook kunnen kinderen een cursus volgen in het centrum, om te leren werken met een screen reader. Dit is een aangepaste computer voor blinden, die alles op het scherm voorleest en dit op een zelf te kiezen tempo. Niet alleen de studenten worden begeleid, maar ook hecht het centrum veel belang aan de opleiding van leerkrachten om correct om te gaan met deze kinderen. Om een mooi voorbeeld te geven van het succes van deze organisatie: er werd onlangs een blinde als professor aangesteld aan de Saint-Louis University.

Als afscheidscadeau van dit interessant bezoek kreeg elk van ons een potje aardbeienconfituur. De aardbeien zijn nl. een specialiteit in Baguio.

Hierna volgde een kleurrijk bezoek aan SLU Sunflower Children’s Center, opgericht door father Geraldo Costa. Glijbanen, spelende kinderen en enthousiaste medewerkers verwelkomden ons. Hier worden kinderen met leerstoornissen, autisme en ADHD opgevolgd, alsook kinderen die worden misbruikt. Helaas komt seksueel misbruik, met name incest, vaak voor in deze regio. Vele kinderen kunnen niet goed uitdrukken hoe ze zich voelen. Met behulp van speelsessies en psychologische testen probeert men deze kinderen te doorgronden. Na de sessies worden de ouders zoveel mogelijk geïnformeerd over de bevindingen van de psychologen en worden ze aangeleerd hoe hier correct mee om te gaan. Een korte rondleiding door de vele speelkamers liet ons toe om kennis te maken met hun manier van werken.

Bij het vallen van de avond relaxen we nog even en genieten we van de laatste momenten hier in Baguio: filmpje kijken, toertje lopen of een kaartje leggen. We bereiden ons voor op een korte nacht, want morgen vertrekken we reeds om 5u naar Manilla.

Slaapwel en een dikke zoen

Louis en Astrid