Heel heel lang geleden
in een land – voor jullie- hier ver vandaan, kwamen de Spanjaarden al huppelend
en dravend op hun paarden aan. In een jungle nog zo woest als de vakbonden in
een stakingsbui, creëerden ze met noeste arbeid – want ‘Rust Roest’ – orde in deze
wildernis. Zoals Rome niet in 1 dag werd gebouwd, bouwden ze geleidelijk een bescheiden
nederzetting uit bamboe. Hare name ware ‘Intramuros’. Het werd omgevormd tot
een machtige stenen, ommuurde constructie die tot op de dag van vandaag imposant
lijkt. En zo zij het…
495 jaar later…
Djoef in de tijdsmachine Thea Beckman (Cfr. Het boek Kruistocht
in Spijkerbroek, want die van professor Gobelijn was net kapot)
Tralalala (lees al zingend en huppelend)
De vrolijke studenten vertrokken met zeer kleine oogjes in een zeer paars getinte kitscherige bus richting intramuros. Deze tocht die in vogelvlucht slechts enkele luttele kilometers bedraagt, werd door de bekende nachtmerrie van Manilla, genaamd ‘Manillaans Verkeer’, een twee uur durende tocht. Bij het uitstappen ondervonden de studenten het eerste wapen van de Spanjaarden aan hun spierwitte en kreeftrode lijven: de alles bedwelmende WARMTE. De eerste druppels vloeiden van de studenten en hun ‘engelen’gezichten en de zonnecrème stroomde zoals de Mekong in Cambodja. Deze welpen werden begeleid door Rusty, onze tijger. Dit is een volslanke zeer aangename jonge man met een dotje op zijn hoofd – enkel de potloden in zijn gitzwarte lokken - ontbraken om van hem een echt krijger te maken.
Hij vertelde de studenten de historie van Manilla…
De vrolijke studenten vertrokken met zeer kleine oogjes in een zeer paars getinte kitscherige bus richting intramuros. Deze tocht die in vogelvlucht slechts enkele luttele kilometers bedraagt, werd door de bekende nachtmerrie van Manilla, genaamd ‘Manillaans Verkeer’, een twee uur durende tocht. Bij het uitstappen ondervonden de studenten het eerste wapen van de Spanjaarden aan hun spierwitte en kreeftrode lijven: de alles bedwelmende WARMTE. De eerste druppels vloeiden van de studenten en hun ‘engelen’gezichten en de zonnecrème stroomde zoals de Mekong in Cambodja. Deze welpen werden begeleid door Rusty, onze tijger. Dit is een volslanke zeer aangename jonge man met een dotje op zijn hoofd – enkel de potloden in zijn gitzwarte lokken - ontbraken om van hem een echt krijger te maken.
Hij vertelde de studenten de historie van Manilla…
Koning Philippe van
Spanje - “Philke” voor de maten – verlangde, zoals Orpheus naar Euricide of
Narcissus naar zichzelf, om in dit gebied een ware kolonie te stichten. De
Filip-ijnen werden dan ook naar de egocentrische man genoemd. Taga Ilog, volk
van de rivier, werd door de grillen der tijd Tagalog: een woord voor hun Filipijnse
taal. Hun 333 jarige bezetting bracht
het rooms- Katholieke geloof het land binnen. Dit wordt weerspiegeld in hun groteske
en talloze huizen van de Heer. Dit geloof werd zo doorworteld in de fundaties
van de archipel.
De studenten kunnen vele honderden jaren later in de voetsporen treden en de heroïsche verhalen horen van José Rizal. Voor meer informatie verwijzen we graag naar de uiterst betrouwbare en uitgebreide wikipediapagina (https://nl.wikipedia.org/wiki/Jos%C3%A9_Rizal).
De studenten kunnen vele honderden jaren later in de voetsporen treden en de heroïsche verhalen horen van José Rizal. Voor meer informatie verwijzen we graag naar de uiterst betrouwbare en uitgebreide wikipediapagina (https://nl.wikipedia.org/wiki/Jos%C3%A9_Rizal).
De Filipijnen kwamen terecht in de handen van Amerika, die
de macht van de regering op poten zette. Er waren nu twee soevereine machten:
die van de kerk en die van de regering. Daarna kwamen de Japanners nog even
langs die met verscheidene wreedheden hun stempel op het land drukten. Na WOII en
ongeveer 400 jaar bezetting kregen ze eindelijk hun welverdiende onafhankelijkheid.
Deze heftige, moeilijk te verteren boterham geschiedenis, deed
ons honger krijgen. We besloten om de lokale cultuur op te snuiven door als
hongerige honden de oh zo geliefde McDonalds –met airco - te koloniseren.
De Paarse “Kitchmobiel” bracht ons in de namiddag naar het
mooie initiatief ‘House with no steps’. 44 jaar geleden stichtte een Belgische zuster-verpleegster
met behulp van de Belgische overheid dit centrum om orthopedische invaliden te
helpen, voornamelijk rolstoelgebruikers. 50 jaar geleden werden kregen deze
mensen absoluut geen kansen en werd hun waardigheid ontnomen. Vandaag de dag
krijgen een 350 tal mensen de kans zelfstandig hun leven op te bouwen met
behulp van een job in de aangepaste faciliteiten van House with wo steps. Naast
het inpakken van medicijnen en het maken van shopping bags, educatief
houtsnijwerk, textiel, etc. vervaardigen ze ook talloze souvenirs waar we
onszelf en hen aan te goed deden. Ook biedt het centrum onderdak, eten,
kinderopvang en heel wat andere voorzieningen aan. Iedereen, man voor man, is
er van overtuigd dat dit project getuigt van het hoogste niveau van
solidariteit.
Na deze hartverwarmende toer keerden we terug richting ons verblijf in Taytay. Vermoeid door de warmte genoten we van de prachtige zonsondergang over Manilla die we vanop onze bergtop konden bezichtigen.
Bezweette groeten
Joanna, Marie-Justine, Bram
(En de rest)
Na deze hartverwarmende toer keerden we terug richting ons verblijf in Taytay. Vermoeid door de warmte genoten we van de prachtige zonsondergang over Manilla die we vanop onze bergtop konden bezichtigen.
Bezweette groeten
Joanna, Marie-Justine, Bram
(En de rest)
P.S. 1: Noteer alvast de avond van 2 mei in uw agenda, we
geven dan de presentatie over deze prachtige reis.
P.S. 2: Check in 2019 google streetview ter hoogte van Manilla Cathedral en bewonder er onze engelengezichten!
P.S. 2: Check in 2019 google streetview ter hoogte van Manilla Cathedral en bewonder er onze engelengezichten!
Oeii, 2 studenten verloren in de tijdsmachine? ;) Veel plezier nog!!
BeantwoordenVerwijderenFerm alweer! Maak het de laatste week nog zo gezellig!
BeantwoordenVerwijderen