Wekker hadden we niet nodig, dankzij de ijverige hanen en honden die ons helaas om 2u in plaats van 6u wekten. Maar geen nood voor de mensen die in de native house overnachtten (Klaas, Bram, Pepijn, Louise en Liesbeth), deze trokken de avond nog even door. Helaas kunnen we niets rapporteren over de groupsbonding, want “what happens in the lodge, stays in the lodge”. Na interview bleek de gemiddelde score voor sfeer en gezelligheid een 9/10. Ook voor de rest van de groep was het gekraai geen probleem, zij werden wakker gehouden door een muzikaal concert van Thomas (lees: gesnurk).
Na het ontbijt dat bestond uit lekkere longanisa (Filipijnse worst), omeletten, pork chop, heerlijke mango’s, bananen en natuurlijk, rijst, maakten we ons klaar voor een zonovergoten trektocht. Voor het eerst moesten we onze zonnecrème boven halen, maar voor de meesten helaas zonder effect. Ah ja, kreeftrood heeft ook zijn charmes.
Vol goede moed daalden we, trapje na trapje, af tussen de rijstterrassen. Het ene padje was smaller dan het ander, en dit heeft Liesbeth aan de lijve ondervonden. Met de instelling ‘van ’t padje’ van gisteren, ondervond ze hoe diep het water van de rijstvelden wel niet was. Ook vandaag vergezelde sir Robert ons. Hij gaf uitleg over tropische vruchten die hier in de Filipijnen groeien en over de rijstteelt.
Momenteel is het groeiseizoen, maar toch kon hij ons tonen hoe de lokale bevolking de rijstkorrels uit de korrels tevoorschijn toverde. Men scheidt het kaf van het koren d.m.v. een zware “stok” te stampen op de rijstkorrels. Daarna wordt de zemelen van de rijst opgeschud in een mand en door de wind weg geblazen. We gebruiken het woord ‘toveren’, want toen enkele studenten dit probeerden, leek dit niet vanzelfsprekend.
In het midden van onze tocht konden we even op adem komen bij een gastvrije Filipijnse familie. Bereid je maar voor op veel nieuwe profielfoto’s, want het panoramisch uitzicht liet ons toe om ontelbare foto’s te trekken. Enkelen onder ons konden zelf de traditionele Filipijnse klederdracht uitproberen.Na een uurtje bakken en braden, zetten we onze tocht verder. Beneden stond ons een leuke verrassing op te wachten en mochten we in een laadbak van een vrachtwagen klauteren die ons terug naar boven bracht (zie foto). Laat ons zeggen, ons balanceervermogen werd sterk getest.
Onderweg maakten we 2 korte tussenstops, één ter hoogte van een hostel met een view om u tegen te zeggen en daarna bij ‘Assumption Academy’, een lagere school hier in de streek. Bij dit laatste konden we een kleine waterval bewonderen, samen met een kleine kapel.
Teruggebracht naar het hotel, werden de verlangens van onze hongerige magen ingewilligd waarna we onze valiezen inpakten om te vertrekken richting Banaue. DJ Eugene bracht met zijn muziek sfeer tijdens de 3 uur lange busrit.
Aangekomen in Sanafe Lodge, na het verdelen van onze kamers, konden we het stadje wat verkennen. Banaue is bekend voor zijn houtsnijwerk: souvenirs in the pocket!
Voor het eerst in enkele dagen konden we opnieuw van onze westerse maaltijden genieten, zo waren er verschillende soorten pasta’s beschikbaar (naast de gebruikelijke traditionele gerechten). Aangezien Filipino’s met vork en lepel eten, waren we verbaasd toen we plots messen op onze tafel vonden. Tijdens het eten werden we zelfs vergezeld door gekko’s.
Met jungle speed en saboteur sloten we deze prachtige dag af op het terras met uitzicht op Banaue by night.
Vele kusjes en slaap zacht,
Astrid, Lotte & Joanna
P.S.: We proberen dagelijks foto's te posten, maar gezien de vaak slechte internetverbinding kunnen we dit niet garanderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten