Waar is ’t padje?

Goeienavond friends!
Intussen zit onze vijfde dag er al op. De tijd gaat hier ongelofelijk snel!

Onze morgen startte met een geweldig ontbijt. Het was echt wel een “breakfast with a view”. We hadden een uitgebreide keuze. Zo koos Hanne bijvoorbeeld voor pancakes met honing, Liesbeth met banaan en Emma hetzelfde met confituur erbovenop. Het was echt heerlijk en de magen waren goed gevuld voor de komende inspanningen in de rijstvelden.


Rond acht uur stonden we klaar om te vertrekken richting het prachtige Batad. Verwonderd zagen we twee authentieke jeepney’s staan die ons opwachtten. We kregen allen de kans om niet in, maar op de wagens te zitten: zo konden we de Filipijnse natuur eens als een echte local beleven.
Na een uurtje liep de weg dood en volgde een rotsige, hobbelige aardeweg. Dat betekende meteen het begin van onze trip in de rijstvelden, maar waar is ’t padje? ;) Door de wegenwerken een beetje hogerop waren er immers rotsblokken naar beneden gegleden die onze weg bemoeilijkten.
Een uitdagende wandeling onder schroeiende zon werd beloond met een adembenemend zicht op een amfitheater van rijstvelden.  Doorheen onze tocht werden we begeleid door een plaatselijke Escargothond. Jullie vragen je waarschijnlijk af wat dit nu is? Wandelaars kunnen hen volgen wanneer ze even de weg kwijt zijn in de uitgestrekte natuur. Ze leiden je sowieso terug naar een bewoonde plaats. Wat we hem niet wilden zeggen, is dat hij overbodig was, want we hadden reeds een uitstekende gids. ;)
Ongeveer in de helft van onze tocht lesten we onze dorst met heerlijk vers  kokosnootsap. Ondertussen genoten we van het unieke zicht.

We zetten onze tocht verder op de steile en uiterst dunne paadjes (dus opnieuw waren er enkele uitschuivers ;)) tot onze eindbestemming: PIZZA!

De waterval was dit jaar niet bereikbaar wegens werken aan het wandelpad, maar we hadden het geluk ons als alternatief te kunnen verfrissen in een typisch lokaal zwembad, het stuwmeer! We konden ons verfrissen in het stuweer en ondertussen liep een varken weg met de koekjes van Gil :-).
Onverwacht volgde na de zwembuurt een korte karaoke in een bar naast het water waar Marie-Camille en Louis het beste van zichzelf gaven met Complicated van Avril Lavigne. De anderen zongen uit volle borst mee.


De laatste bestemming van de dag was The Good News Clinic, een primair privaat ziekenhuis. We hadden het gevoel dat we bezoekers waren in een museum. Om enkele voorbeelden te geven: een zestig jaar oude Rx-scan, hechtingsdraad uit 1989 en een operatiekwartier dat al meer dan tien jaar ongebruikt was. De heersende filosofie is dat wij allen schepsels zijn van God en de chirurgen als zijn instrumenten via hun handen de patiënten genezen. Dat is duidelijk een groot verschil met onze Westerse opvatting. Een kort gebed in de kapel sloot het bezoek af.


Eens teruggekomen bij het hotel leefden we ons een tweede maal uit in het dorpje en de souvenirs. Daarna konden we onze keuze voor het avondmaal opgeven: chicken parmigiana en pasta carbonara overheersten duidelijk. Een gezellige maaltijd volgde waarbij iedereen plots dolenthousiast werd door niets minder dan een echt vuurvliegje (!).
De avond wordt nu nog verdergezet op het sfeervol verlichte terras hier in Banaue.

Slaapzacht lieve vrienden en familie. We beleven hier echt fantastische tijden! Tot morgen!
Hanne, Emma & Liesbeth (uw blogschrijvers van dienst ;) )

P.S.: mogelijk hebben we morgen (Bontoc) en overmorgen (Abatan) geen wifi.