It’s kind of a complicated story

Goedeavond! Ook op deze Vlaamse hoogdag (Ronde van Vlaanderen) wordt er geblogd.

Rond half zeven zijn we allen fris en monter opgestaan, klaar om het volgende deel van ons avontuur aan te vatten. We kregen als ontbijt een ware koningsmaaltijd voorgeschoteld. Zelfs in de Filipijnen kennen ze het fenomeen van de wakkere bakker: voor het eerst konden we vers en warm brood eten als ontbijt. Natuurlijk kon de oosterse delicatesse waarmee we ondertussen al een haat-liefdeverhouding opgebouwd hebben, niet ontbreken: rijst. Hey, what did you expect?  

Goedgeluimd maakten we ons klaar voor een busrit richting Abatan, hopend op ditmaal een vlotte tocht. De wagen die de bagage zou vervoeren, liet even op zich wachten. Tot onze verbazing hadden onze begeleiders Griet en Geert een volleybal gekocht. In het heerlijk zachte weer kriebelde het om onze volleybalkunsten aan de Filipijnen, drie man en een paardenkop, te tonen. Onze goede vriend KW kon met zijn enthousiasme geen blijf en sloeg een ruit aan diggelen. Niemand werd hierbij verwond.

Na dat voorval zetten we onze tocht verder. We lieten het domein van de bisschop achter en daalden te voet af richting de stad (Bontoc). We doorkruisten de stad op weg naar onze bus en lieten ons bijna verleiden om deel te nemen aan een plaatselijke tribal dance battle.

De bus leverde ons na drie uur af in Abatan. Ons hotel deed onze monden openvallen: luxe. Propere kamers met eigen douches, wc, geen vochtige matrassen én zonder schimmel. Er waren zelfs overal televisies aanwezig. Uiteraard zochten de sportliefhebbers onder ons direct een kanaal om de klassieker der klassiekers op de voet te kunnen volgen. Tevergeefs…

Na het middagmaal werden de kuiten ingesmeerd voor een stevig namiddagdeel: het niveau ging de hoogte in. We ontmoetten dokter Hilda bij het hotel en gingen samen verder. Dokter Hilda legde zich na haar medische opleiding nog verder toe op family planning. Dit betekent dat ze instaat voor het sensibiliseren van anticonceptie. Concreet streeft ze ernaar om iedereen binnen haar municipality te bereiken. Een municipality is vergelijkbaar met een gemeente en bestaat uit verschillende barangay (deelgemeentes). Dit doet ze aan de hand van medical missions. Hierbij gaat ze in een barangay minstens één maal per maand langs om de algemene gezondheid van jong en oud te controleren, te informeren over SOA’s, te screenen op diabetes, het uitvoeren van besnijdenissen… Deze zorg is beschikbaar voor iedereen. 

Dokter Hilda was erg positief over de nieuwe president Duterte. Hij ondersteunt sterk de gezondheidszorg in het land: hij heeft iedereen verplicht een toilet te bouwen in huis om de algemene hygiëne te verbeteren en zo ook bepaalde ziektes te onderdrukken. Zij die geen toilet kunnen aanschaffen, krijgen van de overheid een gratis plastieken toilet. Vaccinaties worden ook gratis aangeboden en door healthworkers, vrijwilligers die van huis tot huis gaan, geplaatst. Bepaalde medicatie wordt ook gratis aangeboden. De president heeft de criminaliteitscijfers spectaculair doen kelderen door de draconische maatregelen op druggebruik en -verhandeling. Na jaren van blijvende criminaliteit en corruptie is een groot deel van de bevolking tevreden met het nieuwe bewind van Duterte. Deze positieve commentaren staan in schril contrast met de kritische blik van de westerse media.

Vervolgens probeerde dr. Hilda ons met handen en voeten te leiden door het onoverzichtelijke web der Filipijnse gezondheidszorg. Er zijn verschillende manieren om de hospitalen in de Filipijnen in te delen: via een level gaande van 1 tot 4 of via primair tot tertiair. Deze onderverdeling wordt bepaald door de aanwezige faciliteiten in het hospitaal zoals het aantal bedden, aanwezigheid van technische toestellen,… Het complexe en voor ons soms niet begrijpbare aan deze situatie is dat Phil Health (een systeem dat indeelt volgens primair – secundair – tertiair) en het Department of Health (dat indeelt volgens levels) daarvoor verschillende criteria gebruiken. Zo kan een secundair ziekenhuis zowel level 2 als level 3 zijn. Daarbovenop bestaat ook nog een indeling op basis van privaat of publiek ziekenhuis. En omdat het niet moeilijk genoeg kan is er nog een aparte onderverdeling in district hospitalen, provinciale en regionale hospitalen naargelang de grootte van de regio waarbinnen ze patiënten behandelen.

Ook over de financiering van de gezondheidszorg en de verzekering kan er nog veel inkt vloeien. Men zou er een hele bachelorpaper over kunnen schrijven.

De pittige, doch interessante uiteenzetting van deze enthousiaste en goedlachse dame leverde heel wat blijvende vragen op, zelfs nog steeds bij onze ervaren begeleiders. We hebben heel wat stof tot nadenken. 

Maar nu is het tijd voor De Koers. Tot morgen!

Klaas, Klaus en Pepijn