There's nothing like the smell of Baguio in the morning

Goedenavond allemaal!

Na een lekker ontbijt verdeelden we ons opnieuw in dezelfde groepen als gisteren, met hopelijk opnieuw een interessante dag voor de boeg.

Groep 1 had vandaag de kans om de rondleiding in SLU mee te volgen. Om herhaling te vermijden zullen we enkel de twee meest opvallende inzichten met jullie delen. Er zijn twee ambulances ter beschikking. Ten eerste vervoeren zij de patiënten tussen de ziekenhuizen. SLU is een algemeen ziekenhuis dus
voor specifieke behandelingen, zoals transplantatie, onderzoeken en MRI, worden patiënten naar andere ziekenhuizen doorverwezen. Ten tweede worden patiënten thuis opgehaald, wat niet het geval was in de bergprovincie. Tot slot wordt hij ook gebruikt bij een ongeval. Dit laatste is echter vooral werk voor BGH, aangezien dit (publiek) ziekenhuis dichter ligt in het risicogebied voor ongevallen.

Daarnaast waren we verrast door het antibioticabeleid. Men start met een breedspectrum antibiotica, wat dus actief is tegen meerdere bacteriën. Hiervoor gebruiken ze meropenem. Dit is zeer opvallend, want dit is in België een reserve antibioticum dat uitsluitend toegediend wordt wanneer de bacterie resistent is tegen minder krachtige middelen. Het idee is dat men, na het resultaat van de bacteriële kweek, het beleid aanpast naar een eng spectrum antibioticum. Helaas is tegen die tijd de bacterie resistent ten opzichte van vele antibiotica. Het principe is hetzelfde als in België, maar in geval van resistentie kan men niet meer terugvallen op reserveantibiotica.

Groep 2 ging opnieuw naar BGH om er een rondleiding te krijgen. We startten opnieuw met de psychiatrische afdeling, en daarna volgde de hematologische-oncologische afdeling. Hierbij kregen we uitleg over 2 patiënten met kanker en hoe ze deze aandoening behandelen in de Filipijnen. Na deze interessante uitleg volgde de pediatrische afdeling. Het was even schrikken om kinderen van soms maar enkele maanden oud te zien vechten tegen zware aandoeningen zoals een bijtende pneumonie of zelfs sepsis. We hadden ook de unieke kans om een zeer zeldzame aandoening te zien. Een zeer intelligent en lief meisje van 6 jaar oud had het Netherton syndroom. Hierbij wordt de bovenste laag van de huid niet goed aangelegd en valt de huidbarrière weg, waardoor het kindje zeer vatbaar is voor infecties. Ze vertelden ons dat er maar wereldwijd 200 cases bekend waren van deze zware vorm van Netherton.

Na pediatrie gingen we naar de afdeling verloskunde. We waren allemaal wat sip toen we hoorden dat er op het moment van aankomst maar één vrouw moest bevallen, en dit in de namiddag. Maar toen we een rondleiding kregen op de afdeling werden we plots teruggeroepen omdat er net een vrouw spoedig moest bevallen. We keken allemaal met grote ogen naar het fenomeen dat ongeveer een half uur duurde. We mochten verbazend veel zelf doen! We mochten bijvoorbeeld allemaal eens voelen hoe groot de opening was, en zo konden we ook het hoofdje voelen. Toen het kindje uiteindelijk geboren werd, kreeg Marie-Camille de eer om de navelstreng door te knippen. Het was een prachtig moment voor iedereen. En alsof dat nog niet mooi genoeg was, mocht Joanna onder begeleiding van een gynaecoloog de placenta verwijderen. Hun handelingen waren zo vloeiend en professioneel dat een carrière in de gynaecologie en verloskunde voor hen onvermijdelijk lijkt.

Groep 3 mocht vandaag het ethische interview in SLU voeren. Opnieuw stond er voor ons een mooie selectie van een aantal laatstejaarsassistenten klaar. Er was een vertegenwoordiging van onder andere gynaecologie en verloskunde, chirurgie, inwendige geneeskunde, pathologie en radiologie. Deze artsen stonden enorm open voor al onze vragen, ongeacht het onderwerp. Iedere vraag werd zo goed mogelijk beantwoord, al was het soms met een klein beetje gedraai rond de pot. Net zoals gisteren werd een breed scala van onderwerpen aangeraakt, gaande van het begin tot het einde van het leven en alles ertussen.

Zoals de bloggers van gisteren duidelijk gemaakt hebben in verband met het begin van het leven, zijn er ook rond het levenseinde grote verschillen met de situatie in België. Euthanasie is illegaal in de Filipijnen en gebeurt dus ook helemaal niet. De artsen vonden het ook totaal onethisch, want: ‘God is the author and finisher of life’ en de mens heeft hier geen actieve rol in. De arts is in hun ogen verplicht om het leven zo lang mogelijk te verlengen.  In uitzonderlijke gevallen is er een soort van levensbeëindiging mogelijk. Als alle mogelijke medische handelingen al geprobeerd zijn en de situatie blijft uitzichtloos, is een stopzetting van de ondersteunende therapie mogelijk. Dit ‘end-of-life care plan’ wordt dan voorgesteld aan de familieleden, die beslissen over het lot van de patiënt. Dit verschilt sterk met het belangrijke respect voor de autonomie van de patiënt dat bij ons aan de basis ligt van de arts-patiënt relatie.

Naarmate het gesprek vorderde, merkten we dat de artsen het zelf ook hoe langer hoe leuker begonnen te vinden. Ze begonnen ons zelf ook vragen te stellen over onze meningen en over de situatie in België. We deelden onze visies en we voelden ook vanuit hun kant veel respect voor onze standpunten. We sloten deze bijzonder interessante discussie af met een boeiend gesprek over religie, een onderwerp dat in de Filipijnen toch wel een hoeksteen vormt van de gezondheidszorg.

Na een eenvoudig maar lekker middagmaal begonnen we dan aan de lessen. Eerst vertelde dr. Marcial ons het een en het ander bij over soa’s in de Filipijnen.
We leerden onder andere dat gonorree hier de meest voorkomende soa is en wat het onderscheid is tussen de meest frequente andere soa’s. Zo vormen ook syfilis, HIV en chlamydia hier grote uitdagingen  voor de samenleving. Niet enkel de fysieke gevolgen van deze aandoeningen zijn zwaar voor de patiënten, maar vooral ook het sociale stigma. Vooral in de kleinere gemeenschappen, waar iedereen iedereen kent, is er een hoge drempel om hiervoor een dokter te bezoeken.
Er vielen ons enkele belangrijke verschillen op tussen de westerse en de Filipijnse visie omtrent seksueel gedrag. Zo wordt seksuele voorlichting georganiseerd door de katholieke kerk. Toen de staat dit wou uitbreiden, stootte dit initiatief op hevig verzet van zowel oudervereniging als de kerk zelf. Wanneer dit gebrek aan voorlichting dan toch leidt tot een tienerzwangerschap, wordt dit als een schande ervaren. Over contraceptie wordt er amper niet gesproken, enkel als middel voor family planning bij getrouwde koppels. Toen wij dan vroegen wat er gedaan werd om soa’s te vermijden, gaf dr. Marcial aan dat abstinentie en monogamie de belangrijkste methoden hiervoor waren. Zij was zelf ook geen voorstander van condoomgebruik en vond dit niet nuttig in het kader van soa-preventie. Bovendien wordt een condoom hier ervaren als een aanval op de mannelijkheid die de seksuele intimiteit schaadt.

Daarna gaf dr. Doria ons een interessante introductie over enkele parasieten die in de Filipijnse bodem leven. We leerden onder andere heel wat bij over de levenscyclus en behandeling van deze parasitaire wormen en goochelen nu vlot met termen zoals Ascaris lumbricoides, Trichuris trichuira en Ancylostoma duodenale. Vooral het gebrek aan goede feco-orale hygiëne in arme gebieden, door de afwezigheid van sanitair, zorgt ervoor dat deze parasieten hier enorm veel voorkomen.

Tenslotte volgde er een practicum waarin we de theorie in de praktijk konden omzetten. We zagen de net besproken wormen onder de microscoop en ook een stoelganganalyse volgde. Enkele Filipijnse studenten toonden ons voor hoe dit moest, waarna wij zelf aan de slag konden en nu experts zijn in het uitsmeren van stoelgang op een glazen plaatje.

Om te contrasteren met de boeiende dag besloten we om nog eventjes in de City Mall te passeren. Vele pesos werden over de balk gegooid, tijd werd verspild en uiteindelijk was een deel van de groep zelfs zo enthousiast aan het shoppen dat ze te laat waren voor het avondeten.

Ook vandaag zaten we samen om al deze ervaringen met elkaar te delen.

Zonnige groetjes

Lotte, Klaus en Michiel

(foto's volgen)