Goedenavond allemaal!
Na een lekker ontbijt verdeelden we ons opnieuw in dezelfde
groepen als gisteren, met hopelijk opnieuw een interessante dag voor de boeg.
Groep 1 had
vandaag de kans om de rondleiding in SLU mee te volgen. Om herhaling te
vermijden zullen we enkel de twee meest opvallende inzichten met jullie delen. Er
zijn twee ambulances ter beschikking. Ten eerste vervoeren zij de patiënten tussen
de ziekenhuizen. SLU is een algemeen ziekenhuis dus
voor specifieke behandelingen, zoals transplantatie, onderzoeken en MRI, worden patiënten naar andere ziekenhuizen doorverwezen. Ten tweede worden patiënten thuis opgehaald, wat niet het geval was in de bergprovincie. Tot slot wordt hij ook gebruikt bij een ongeval. Dit laatste is echter vooral werk voor BGH, aangezien dit (publiek) ziekenhuis dichter ligt in het risicogebied voor ongevallen.
voor specifieke behandelingen, zoals transplantatie, onderzoeken en MRI, worden patiënten naar andere ziekenhuizen doorverwezen. Ten tweede worden patiënten thuis opgehaald, wat niet het geval was in de bergprovincie. Tot slot wordt hij ook gebruikt bij een ongeval. Dit laatste is echter vooral werk voor BGH, aangezien dit (publiek) ziekenhuis dichter ligt in het risicogebied voor ongevallen.
Daarnaast waren we verrast door het antibioticabeleid. Men
start met een breedspectrum antibiotica, wat dus actief is tegen meerdere
bacteriën. Hiervoor gebruiken ze meropenem. Dit is zeer opvallend, want dit is
in België een reserve antibioticum dat uitsluitend toegediend wordt wanneer de
bacterie resistent is tegen minder krachtige middelen. Het idee is dat men, na
het resultaat van de bacteriële kweek, het beleid aanpast naar een eng spectrum
antibioticum. Helaas is tegen die tijd de bacterie resistent ten opzichte van
vele antibiotica. Het principe is hetzelfde als in België, maar in geval van
resistentie kan men niet meer terugvallen op reserveantibiotica.
Groep 2 ging
opnieuw naar BGH om er een rondleiding te krijgen. We startten opnieuw met de
psychiatrische afdeling, en daarna volgde de hematologische-oncologische
afdeling. Hierbij kregen we uitleg over 2 patiënten met kanker en hoe ze deze
aandoening behandelen in de Filipijnen. Na deze interessante uitleg volgde de
pediatrische afdeling. Het was even schrikken om kinderen van soms maar enkele
maanden oud te zien vechten tegen zware aandoeningen zoals een bijtende
pneumonie of zelfs sepsis. We hadden ook de unieke kans om een zeer zeldzame
aandoening te zien. Een zeer intelligent en lief meisje van 6 jaar oud had het
Netherton syndroom. Hierbij wordt de bovenste laag van de huid niet goed
aangelegd en valt de huidbarrière weg, waardoor het kindje zeer vatbaar is voor
infecties. Ze vertelden ons dat er maar wereldwijd 200 cases bekend waren van
deze zware vorm van Netherton.
Na pediatrie gingen we naar de afdeling verloskunde. We
waren allemaal wat sip toen we hoorden dat er op het moment van aankomst maar
één vrouw moest bevallen, en dit in de namiddag. Maar toen we een rondleiding
kregen op de afdeling werden we plots teruggeroepen omdat er net een vrouw
spoedig moest bevallen. We keken allemaal met grote ogen naar het fenomeen dat
ongeveer een half uur duurde. We mochten verbazend veel zelf doen! We mochten
bijvoorbeeld allemaal eens voelen hoe groot de opening was, en zo konden we ook
het hoofdje voelen. Toen het kindje uiteindelijk geboren werd, kreeg
Marie-Camille de eer om de navelstreng door te knippen. Het was een prachtig moment
voor iedereen. En alsof dat nog niet mooi genoeg was, mocht Joanna onder
begeleiding van een gynaecoloog de placenta verwijderen. Hun handelingen waren
zo vloeiend en professioneel dat een carrière in de gynaecologie en verloskunde
voor hen onvermijdelijk lijkt.
Groep 3 mocht
vandaag het ethische interview in SLU voeren. Opnieuw stond er voor ons een mooie
selectie van een aantal laatstejaarsassistenten klaar. Er was een
vertegenwoordiging van onder andere gynaecologie en verloskunde, chirurgie,
inwendige geneeskunde, pathologie en radiologie. Deze artsen stonden enorm open
voor al onze vragen, ongeacht het onderwerp. Iedere vraag werd zo goed mogelijk
beantwoord, al was het soms met een klein beetje gedraai rond de pot. Net zoals
gisteren werd een breed scala van onderwerpen aangeraakt, gaande van het begin
tot het einde van het leven en alles ertussen.
Zoals de bloggers van gisteren duidelijk gemaakt hebben in
verband met het begin van het leven, zijn er ook rond het levenseinde grote
verschillen met de situatie in België. Euthanasie is illegaal in de Filipijnen
en gebeurt dus ook helemaal niet. De artsen vonden het ook totaal onethisch,
want: ‘God is the author and finisher of life’ en de mens heeft hier geen
actieve rol in. De arts is in hun ogen verplicht om het leven zo lang mogelijk
te verlengen. In uitzonderlijke gevallen
is er een soort van levensbeëindiging mogelijk. Als alle mogelijke medische
handelingen al geprobeerd zijn en de situatie blijft uitzichtloos, is een
stopzetting van de ondersteunende therapie mogelijk. Dit ‘end-of-life care plan’
wordt dan voorgesteld aan de familieleden, die beslissen over het lot van de
patiënt. Dit verschilt sterk met het belangrijke respect voor de autonomie van
de patiënt dat bij ons aan de basis ligt van de arts-patiënt relatie.
Naarmate het gesprek vorderde, merkten we dat de artsen het
zelf ook hoe langer hoe leuker begonnen te vinden. Ze begonnen ons zelf ook
vragen te stellen over onze meningen en over de situatie in België. We deelden
onze visies en we voelden ook vanuit hun kant veel respect voor onze
standpunten. We sloten deze bijzonder interessante discussie af met een boeiend
gesprek over religie, een onderwerp dat in de Filipijnen toch wel een hoeksteen
vormt van de gezondheidszorg.
Na een eenvoudig maar lekker middagmaal begonnen we dan aan
de lessen. Eerst vertelde dr. Marcial ons het een en het ander bij over soa’s
in de Filipijnen.
We leerden onder andere dat gonorree hier de meest voorkomende soa is en wat het onderscheid is tussen de meest frequente andere soa’s. Zo vormen ook syfilis, HIV en chlamydia hier grote uitdagingen voor de samenleving. Niet enkel de fysieke gevolgen van deze aandoeningen zijn zwaar voor de patiënten, maar vooral ook het sociale stigma. Vooral in de kleinere gemeenschappen, waar iedereen iedereen kent, is er een hoge drempel om hiervoor een dokter te bezoeken.
Er vielen ons enkele belangrijke verschillen op tussen de westerse en de Filipijnse visie omtrent seksueel gedrag. Zo wordt seksuele voorlichting georganiseerd door de katholieke kerk. Toen de staat dit wou uitbreiden, stootte dit initiatief op hevig verzet van zowel oudervereniging als de kerk zelf. Wanneer dit gebrek aan voorlichting dan toch leidt tot een tienerzwangerschap, wordt dit als een schande ervaren. Over contraceptie wordt er amper niet gesproken, enkel als middel voor family planning bij getrouwde koppels. Toen wij dan vroegen wat er gedaan werd om soa’s te vermijden, gaf dr. Marcial aan dat abstinentie en monogamie de belangrijkste methoden hiervoor waren. Zij was zelf ook geen voorstander van condoomgebruik en vond dit niet nuttig in het kader van soa-preventie. Bovendien wordt een condoom hier ervaren als een aanval op de mannelijkheid die de seksuele intimiteit schaadt.
We leerden onder andere dat gonorree hier de meest voorkomende soa is en wat het onderscheid is tussen de meest frequente andere soa’s. Zo vormen ook syfilis, HIV en chlamydia hier grote uitdagingen voor de samenleving. Niet enkel de fysieke gevolgen van deze aandoeningen zijn zwaar voor de patiënten, maar vooral ook het sociale stigma. Vooral in de kleinere gemeenschappen, waar iedereen iedereen kent, is er een hoge drempel om hiervoor een dokter te bezoeken.
Er vielen ons enkele belangrijke verschillen op tussen de westerse en de Filipijnse visie omtrent seksueel gedrag. Zo wordt seksuele voorlichting georganiseerd door de katholieke kerk. Toen de staat dit wou uitbreiden, stootte dit initiatief op hevig verzet van zowel oudervereniging als de kerk zelf. Wanneer dit gebrek aan voorlichting dan toch leidt tot een tienerzwangerschap, wordt dit als een schande ervaren. Over contraceptie wordt er amper niet gesproken, enkel als middel voor family planning bij getrouwde koppels. Toen wij dan vroegen wat er gedaan werd om soa’s te vermijden, gaf dr. Marcial aan dat abstinentie en monogamie de belangrijkste methoden hiervoor waren. Zij was zelf ook geen voorstander van condoomgebruik en vond dit niet nuttig in het kader van soa-preventie. Bovendien wordt een condoom hier ervaren als een aanval op de mannelijkheid die de seksuele intimiteit schaadt.
Daarna gaf dr. Doria ons een interessante introductie over
enkele parasieten die in de Filipijnse bodem leven. We leerden onder andere
heel wat bij over de levenscyclus en behandeling van deze parasitaire wormen en
goochelen nu vlot met termen zoals Ascaris lumbricoides, Trichuris trichuira en
Ancylostoma duodenale. Vooral het gebrek aan goede feco-orale hygiëne in arme
gebieden, door de afwezigheid van sanitair, zorgt ervoor dat deze parasieten
hier enorm veel voorkomen.
Tenslotte volgde er een practicum waarin we de theorie in de
praktijk konden omzetten. We zagen de net besproken wormen onder de microscoop
en ook een stoelganganalyse volgde. Enkele Filipijnse studenten toonden ons
voor hoe dit moest, waarna wij zelf aan de slag konden en nu experts zijn in het
uitsmeren van stoelgang op een glazen plaatje.
Om te contrasteren met de boeiende dag besloten we om nog
eventjes in de City Mall te passeren. Vele pesos werden over de balk gegooid,
tijd werd verspild en uiteindelijk was een deel van de groep zelfs zo
enthousiast aan het shoppen dat ze te laat waren voor het avondeten.
Ook vandaag zaten we samen om al deze ervaringen met elkaar
te delen.
Zonnige groetjes
Lotte, Klaus en Michiel
(foto's volgen)
Dank je voor de dagelijkse "kwaliteitsvolle" blogs.
BeantwoordenVerwijderenEen "dansende" papa.
Dag Lotje en medestudenten,
BeantwoordenVerwijderenBlij dat jullie het daar goed stellen en kijken elke dag enorm uit naar een nieuw, fantastisch verhaal op jullie blog, waarvoor dank! Wat een avontuur! Stiekem jaloers hoor...
Nog veel plezier!
PS: heb al zeker 10x geprobeerd om iets te posten met mijn gsm, maar nooit gelukt, nu met PC, ben benieuwd :-)!
J & E
xxxxxx
Het is gelukt! :-)
BeantwoordenVerwijderenJiiiiiihaaaaaaaaa :-)!!
VerwijderenAmai hoe leerrijk :) ervaringen voor het leven!
BeantwoordenVerwijderenx
Super ervaringen!!!
BeantwoordenVerwijderen"travel is the only thing you buy that makes you richer"... lijkt me bij deze toch bevestigd! Geniet van de nieuwe cultuur, leer bij, maak plezier, maar vriendschappen voor het leven...geniet van deze ongelooflijke ervaring. Uit de blog blijkt althans dat jullie een fantastische tijd hebben! Leuk om vanuit België wat te kunnen mee-ervaren.
BeantwoordenVerwijderen